بهترین کمدین های هالیوود که باید بشناسید

از کلاسیک‌های بی‌زمان گرفته تا نمایش‌های کمدی قدیمی، سینما راهی فوق‌العاده برای ثبت لحظات لذت‌بخش، فرار از دنیوی و تفریح است. در این مقاله فهرستی از بهترین کمدین های هالیوود را تهیه کرده‌ایم که برای کسانی که کمدی‌‌های جنون آمیز برادران مارکس را دیده‌اند، با یادآوری قلدری ویل فرل در فیلم «Old School. ” ابروهای اخم شده کری گرانت به ذهن خطور می‌کند یا سخنان کمدین رقص چارلی چاپلین و شخصیت سرگردان منحصر به فردش به عنوان یادآوری و آشنایی کوتاه برای کسانی که با آن ها آشنایی ندارند به ذهن می‌رسد.

20 کمدین ذکر شده در این مقاله جزو بامزه ترین بازیگران سینما هستند و برخی از آنها قطعا جزو محبوب‌ترین بازیگران فیلم Friends هستند. اگر پس از مطالعه این مقاله با نام آشنا نیستید، بد نیست به خودتان فرصت دهید تا ویدیوهای آنها را ببینید و در صورت حذف نام آن را در قسمت نظرات با مجله نوبل به اشتراک بگذارید.

۲۰. کاترین اوهارا

از نقش افسانه‌ای او در تلویزیون دوم شهر بین سال‌های 1976 تا 1984 تا بازی خنده‌دار و سرگرم‌کننده‌اش در صفحه نقره‌ای در فیلم‌هایی مانند After Hours در سال 1985 و The Beatles. بیتل جویس (1988)، تنها در خانه (1990)، کابوس قبل از کریسمس (1993)، در انتظار گافمن (1996)، بهترین اجرا (بهترین نمایش) (2000) و “یک باد قدرتمند” (2003)، ما به این نتیجه رسیدیم که تعداد کمی کمدین ها مانند کاترین اوهارا دوام و ماندگاری بازیگران را داشته‌اند.

این بازیگر برنده چندین جایزه امی و بسیاری از جوایز کمدی و SAG آمریکا شده است. او در تورنتو به دنیا آمد. برتون در انیمه استودیو گیبلی ایفای نقش کرده است و حضور منظم او در سینما و تلویزیون طرفداران زیادی برای او به همراه داشته است.

۱۹. مل بروکس

لری دیوید یکی از بهترین کمدین های هالیوود که در مراسم ادای احترام موسسه فیلم آمریکا به مل بروکس در سال 2013 گفت: “من هرگز نمی‌دانستم کسی می‌تواند اینقدر بامزه باشد.” “کار کردن با مل یکی از هیجان‌های بزرگ زندگی من بود.”

بروکس، کمدین پرکار، با استعداد و نمادین، خود را به عنوان یک بازیگر، کمدین، آهنگساز، کارگردان و تهیه کننده مشهور تثبیت کرده است و یکی از معدود افرادی است که در سال 1968 برای فیلم «آماده سازی» برنده اسکار بهترین فیلمنامه اصلی شده است. تهیه کنندگان، یک جایزه امی در سال 1967 برای نویسندگی برجسته، و سپس سه بار دیگر در سال‌های 1997، 1998 و 1999 برای بازیگر مهمان برجسته در یک سریال کمدی به نام دیوانه درباره تو، سه جایزه. تونی بار دیگر در سال 2001 دو جایزه گرمی را برای بازی در موزیکال “Producers” و دو جایزه گرمی در سال 2002 برای “Producers” دریافت کرد.

او که بیشتر به خاطر طنز و ژست‌های طنزش شناخته می‌شود، ابتدا در تلویزیون شکوفا شد، جایی که سال‌ها را با کارل راینر و همچنین باک هنری گذراند، که با او به سریال تلویزیونی موفق Get Smart در دهه 1970 کمک کرد. او سال 1965 را ساخت و همکاری کرد.

در میان یازده فیلمی که او کارگردانی کرده است و بسیاری از آنها نویسندگی و بازیگری کرده است می توان به آثار کلاسیک مانند “تهیه کنندگان” در سال 1968 ، “زین های شعله ور” در سال 1974 و “فرانکنشتاین جوان” اشاره کرد. فرانکنشتاین جوان (1974) و توپ های فضایی (1987).

بروکس و همسر فوق‌العاده‌اش، آن بنکرافت، در سال 1976 در فیلم «فیلم خاموش» و فیلم «بودن یا نبودن» در سال 1983 بازی کردند که هر دو از بهترین بازی‌های بروکس بودند. پرده های بزرگ گذاشته شد. او از طریق شرکت خود، Brooksfilms، فیلم‌های مختلفی از جمله فیلم مرد فیل و مگس ساخته دیوید لینچ در سال 1980 تولید کرده است. به کارگردانی دیوید کروننبرگ در سال 1986، هر دو فیلم برای آن کارگردانان بسیار مهم بودند و به آنها کمک کردند تا بینندگان بین المللی را که قبلاً از فیلم های آنها دوری می‌کردند، جذب کنند.

بروکس یکی از آن بازیگران دوست داشتنی است که در حال حاضر در نود سالگی هنوز می خندد و نیمه بازنشسته است.

۱۸. لسلی نیلسن

بسیاری از ما در مورد ترسیم تصویری درباره لزلی نیلسن، نگرش آرامی داریم. (هواپیما!) محصول 1980 را به یاد بیاورید. این بازیگر، کمدین و تهیه کننده افسانه‌ای کانادایی بیش از 50 سال است که در رسانه‌ها حضور داشته است. ظاهر او به دوران طلایی تلویزیون برمی‌گردد، جایی که او را قبل از ایفای نقش اصلی در Commander John J. Adams در کلاسیک علمی تخیلی سال 1956، با نام “سیاره ممنوعه” می‌شناختند. از آنجا، نیلسن به ساختن فیلم‌ها و ظاهر شدن در تلویزیون ادامه داد که ممکن است در آن زمان «ماجراجویی پوزئیدون» در سال 1972 محبوب‌ترین فیلم او باشد، اما در واقع تا زمانی که هواپیمای فوق‌الذکر به آن اشاره شد، نبود! در سال 1980 ، با کشف مجدد خود به عنوان کمدین با استعداد در زمان بندی و اجرا ، نیلسن به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران فیلم معرفی شد.

جیم آبراهامز و برادران دیوید زوکر و جری زاکر نیلسن سبک بازی منحصر به فرد او را کشف کردند و به سرعت کار با او را آغاز کردند. در حالی که این همکاری کوتاه مدت بود و در اکران اولیه آن مورد توجه چندانی قرار نگرفت، مجموعه تلویزیونی زاکر و آبراهامز “تیم پلیس!” برای نیلسن عالی بود که در نقش کارآگاه فرانک دربین بازی کند. نیلسن با سبک کمدی سطحی و ساده خود، نقش دربین را در فیلم بسیار موفق The Gun Naked محصول 1988 بازی کرد. The Smell of Fear (The Naked Gun 2½: The Smell of Fear) و دو دنباله آن، The Three-and-a-Third Naked Gun. The Last Insult “(Naked Gun 33⅓: The Final Insult) در سال 1994 تکرار شد.

این فیلم‌ها چنان موفقیت‌های بزرگی داشتند که در پایان دوران حرفه‌ای نیلسن، نقش‌های مکمل بسیاری را در کمدی‌های ماندگار برای او به ارمغان آوردند که اغلب به همان ژانر و سبک بازیگری ختم می‌شدند. او نیز جزو بهترین کمدین های هالیوود بشمار می‌رود.

۱۷. ویل فرل

جان ویلیام فرل که یکی از بهترین کمدین های هالیوود است، ابتدا با گروه کمدی بداهه Groundlings، مستقر در لس آنجلس شروع کرد و در اواسط دهه 1990 به عنوان یک مجری برجسته در شنبه شب زنده، یکی از کمدین های کلیدی، به شهرت رسید. در “فرات پک” بود که بسیاری از کمدین های اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 شامل جک بلک، استیو کارل و بن استیلر شدند. فرل به پرفروش‌ترین کمدی تلویزیون تبدیل شد، از جمله “Old School” (2003)، “Elf” (2003)، “The Narrator; Anchorman: The Legend of Ron Burgundy” (2004)، “Talladega Nights” (2006) و عجیب تر از داستان (2006) از برجسته ترین آثار او هستند.

فرل یکی از بنیانگذاران کمدی جنایی Adam McKee از وب سایت Funny or Die است (که در سال 2007 راه اندازی شد و هنوز با قدرت کار می کند)، یک سایت سرگرمی بسیار تحسین شده با افتخارات و جوایز. بسیاری در جای خود، یکی از بالاترین آنها جایزه مارک تواین در سال 2011 برای کمدی آمریکایی است.

۱۶. بیل موری

لیست بازیگران هالیوود

پس از شوخی‌های احمقانه و سطحی او در فیلم‌های «میت بال» ریتمن در سال 1979 و «کدی شاک» در سال 1980، «راه راه» سومین کمدی موری بود. البته، مانند بسیاری از کمدین های دیگر این لیست، موری قبل از حضور در هر فیلمی در شنبه شب زنده، که به مدت سه فصل از سال 1977 تا 1980 پخش شد، شناخته شد.

از دیگر نمونه‌های قابل توجه در کارنامه سینمایی موری می‌توان به شکارچیان ارواح در سال 1984، تغییر سریع در سال 1980 اشاره کرد که او کارگردانی آن را نیز بر عهده داشت، درباره چه؟ (در مورد باب؟) (1991) ، روز Groundhog Day (1993) ، و پس از آن یک بازیگر نقش اصلی در وس اندرسون در راش مور در سال 1998 ، که منجر به نقش های تحسین شده دیگری شد ، از جمله “The Royal Tenenbaums (2001) در ترجمه گم شد ( 2003) «زندگی روی آب با استیو سیزو» (2004)، «گل‌های شکسته» (2005) و «هتل بزرگ بوداپست» (2014) از دیگر آثار برجسته موری هستند.

در حالی که موری توانایی ایفای نقش کنایه آمیز یک نابغه را دارد، مانند نقش معروفش در نقش دکتر پیتر ونکمن در فیلم شکارچیان ارواح، اما به نظر می‌رسد که سعی می کند حالت خلسه مانندی را در تمام نقش هایش حفظ کند که یادآور کمدین هایی مانند باستر کیتون است. که در این لیست نیز به آن اشاره خواهیم کرد. موری به نوعی این حالت را به دست آورده است و بسیاری به دلیل این بی حسی و خلق و خوی در نقاشی هایش او را دوست دارند. بیل موری بدون شک یکی از بهترین کمدین های هالیوود است.

۱۵. جیم کری

بازیگران مرد قدیمی هالیوود

جیم کری که جزو بهترین کمدین های هالیوود بحساب می‌آید نقش خود را در مجموعه تلویزیونی کمدی-کمدی اوایل دهه 90 زنده رنگ قبل از تبدیل شدن به یک سوپراستار باکس آفیس در سال 1994 با سه موفقیت دوباره چاپ کرد: “S. Ventura؛ Animal Detective (Ace Ventura: Pet Detective)، Dumb and Dumber و The The ماسک ، همه در عرض چند ماه منتشر شد. جیم کری کمدین کانادایی که سال‌ها در مدار کمدی استندآپ و کمدی کم هزینه بود، به زودی توانست خود را در میان کمدین های برجسته معرفی کند.

در حالی که موفقیت‌های اولیه کری به حرکات فیزیکی پرانرژی و پرشور و شوخی‌های خاص او بستگی داشت، او بعداً در فیلم‌هایی مانند نمایش ترومن (1998) و مرد روی ماه (1999) ظاهر شد. و «آفتاب ابدی ذهن پاک» نقش‌های کمدی کمتری را دنبال کرد. کری با نقش‌های دراماتیک‌ترش بینندگان و منتقدان را وادار کرد تا او را با بازیگرانی مانند کری گرانت و جیمی استوارت مقایسه کنند، بازیگرانی قدیمی که در کمدی، درام و ژانرهای مختلف تسلط دارند.

در سال های اخیر، جیم کری، در حالی که هنوز روی فیلم کار می‌کند، تا حد زیادی توجه را نادیده گرفته و تبلیغات کمی برای فیلم‌های بلند خود انجام داده است، در حالی که در عین حال به مسائل مربوط به سلامت روان (به ویژه مبارزه با افسردگی)، اهمیت مدیتیشن، خلق و خوی، و سایر مفاهیم فکری و مذهبی مانند. این بحث‌ها ممکن است از شخصی مانند جیم کری گرفته شود، نوعی پوست انداختن یا وارد شدن به مرحله جدیدی از زندگی، اما او همچنان در کمدی‌های سرگرم کننده ای مانند سریال‌های سال 2014 “احمق و احمق” و “گروه بد” (2016) ظاهر می‌شود. «جنایت واقعی» در حال پخش بود. وقتی هنرمند و کمدین متعهدی با شهرت و هنر کمدی خود کاری کرده است، دوست نداشتن یا حداقل تحسین نکردن آن سخت است.

۱۴. استیو مارتین

مارتین کار خود را در دهه 1960 به عنوان کمدین برای کمدی برادران Smothers و سپس به عنوان مهمان عادی در برنامه Tonight Show آغاز کرد. او خود را در دهه 70 در شنبه شب زنده ثابت کرده بود. او به عنوان یک کمدین درخشان، با سبک کمدی غیرمعمول خود که اغلب با بانجو همراه بود، آلبوم های کمدی پرفروش و حضورهای متعددی در بسیاری از فیلم ها داشت.

او بیشتر به یک نابغه تلویزیونی و یکی از بهترین کمدین های هالیوود تبدیل شد، تا اینکه در نویسندگی و بازی در فیلم The Jerk اثر کارل راینر همکاری کرد. از فیلم‌های موفق‌تر می‌توان به کمدی‌های نابی مانند سه آمیگو ۱۹۸۶، روکسان ۱۹۸۷، هواپیماها، قطارها و اتومبیل‌ها در سال ۱۹۸۷ و داستان لس آنجلس اشاره کرد. LA LA Story (1991) ، Bowfinger (1999) و Shopgirl (2005) از دیگر آثار او بودند.

حرفه طولانی و پربار مارتین، که هنوز هم به قوت خود ادامه می‌دهد، از کمدی فاصله گرفته است و شامل کارهای تئاتری، بازی بانجو (که حتی برای آن برنده گرمی شده است) ، موفقیت به عنوان نویسنده ، پیانیست و نمایشنامه نویس است. مارتین همواره به عنوان یکی از بهترین کمدین ها و استندآپ کمدین ها رتبه بندی می‌شود.

۱۳. ژاک تاتی

کمدین های معروف جهان

او بیشتر به خاطر بازی در نقش مسیو اولو که همیشه پیپ می‌پوشید، شناخته می‌شود. اما ژاک تاتی فیلم‌ساز و بازیگر فرانسوی است که در طنز سخت و ماندگار تخصص داشت. در حالی که تاتی (9 اکتبر 1907 – 5 نوامبر 1982) هرگز به اندازه بسیاری از همسالان خود و دیگر بازیگران مشهور زمان خود شلوغ نبود، کارگردانی و بازی در شش فیلم بلند برای طبقه بندی او در ردیف یک استاد بیش از حد کافی بود.

از مهمترین آثار تاتی می‌توان به تعطیلات مسیو هالوت (1953) عمویم (1958) زمان بازی (1967) و ترافیک (1971) اشاره کرد. و از زمان مرگش، او موضوع معدود مستندی از جمله در سال 2010 سیلوین شوم از فیلمنامه غیرتولید نشده تاتی در سال 1958 برای فیلم متحرک The Illusionist بوده است که جادوگری بسیار شبیه به موسیو هولو را نشان می دهد. سازگار.

در سال‌های اخیر، نسخه‌های دیجیتالی همه فیلم‌های کوتاه و بلند تاتی و همچنین نسخه‌های استاندارد چندین اثر او، نمایشگاه‌های موزه‌ای و سینماهای سراسر جهان، به زنده ماندن میراث تاتی کمک کرده و اطمینان حاصل کرده است که بازسازی‌های مسیو اولو همچنان ادامه خواهد داشت. ژاک تاتی از بهترین کمدین های هالیوود است.

۱۲. ادی مورفی

فیلم کمدی باحال

شهرت و تسلط ادی مورفی در باکس آفیس با استندآپ کمدی و بازی درخشان او به عنوان یک بازیگر معمولی شنبه شب زنده از سال 1980 تا 1984 و خنده های خاص او که بخشی اجتناب ناپذیر از فرهنگ پاپ دهه 1980 بود آغاز شد.

اولین فیلم او «48 ساعت» (48 ساعت) در سال 1982 بود که مورفی را برای اولین بار در میان نامزدهای گلدن گلوب قرار داد و موفقیت بزرگی را برای او به ارمغان آورد و بعداً در کمدی های پرفروش موفقی مانند «مکان های تجاری» (Trading Places) به نمایش درآمد. Places (1983)، پلیس بورلی هیلز (1984)، که حامی مالی یک مجموعه کمدی اکشن بسیار موفق بود، و 1988 آمدن به آمریکا (Coming to America).

دهه 1990 با فیلم‌هایی مانند فیلم پروفسور دیوانه محصول 1996 و دنباله آن و همکاری درخشان با استیو مارتین در بافینگر، موفقیت بزرگی برای مورفی بود.

در دهه 2000، مورفی بازگشت طوفانی با نامزدی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و بهترین کمدین هالیوود برای ایفای نقش جیمز تاندر خواننده در فیلم دختران رویایی اولیه بیل کاندون و همچنین ایفای نقش پردرآمد و طولانی در نقش صدای الاغ در دریم ورکز 2001- داشت. فیلم های شرک 2010.

مورفی، یک پدر، یک بشردوست و یک هنرپیشه سرگرم‌کننده پرکار، برای همیشه به فیلم‌سازی ادامه می‌دهد و گهگاه شایعاتی درباره آلبوم یا تور کمدی دیگری منتشر می‌شود. او در سال ۲۰۱۵ جایزه مورفی مارک تواین را برای کمدی آمریکایی دریافت کرد.

۱۱. کاترین هپبورن

فیلم های جیم کری

کاترین هپبورن (12 مه 1907 – 29 ژوئن 2003) یکی از بزرگترین ستاره‌های کلاسیک هالیوود بود و با بیش از 60 سال زندگی حرفه‌ای شگفت انگیزش، او یک اسطوره به تمام معنا بود. او که به خاطر روحیه پرشور و همچنین شخصیت مستقل خود شناخته شده بود، فقط یک کمدین نبود. درست است که او در کمدی های شگفت انگیز بسیاری ظاهر شد و شیمی کمدی او با اسپنسر تریسی تحسین برانگیز و ماندگار بود (همکاری آنها در سینما بیش از 25 سال و 9 فیلم به طول انجامید)، هپبورن در درام های ادبی نیز نامی برای خود دست و پا کرد. به و بلند شد. فعالیت‌های بی شمار و فوق العاده چشمگیر او باعث شده است که در طول این سال ها چهار جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کند.

به عنوان نمادی از مد (که پوشیدن شلوار را برای زنان مناسب نمی دانست) شیوه زندگی غیر متعارف و شخصیت خیرخواهانه وی برجسته شد، اما به منظور این لیست، ما فقط بر فیلم‌های طنز او تمرکز خواهیم کرد. یکی از به یاد ماندنی‌ترین فیلم‌های او داستان فیلادلفیا در سال 1940 است که هپبورن در این کمدی معروف و پرشور درباره ازدواج مجدد و رستگاری در برابر کری گرانت و جیمز استوارت بازی کرد.

فیلم‌های این دوره به ندرت با پیچیدگی‌ها و دیالوگ‌های پرشور همراه می‌شد. از دیگر فیلم‌های جذابی که هپبورن ایده یک زن مدرن باهوش (و گاهی اوقات به عنوان یک دختر میانسال باهوش) را دنبال می‌کرد، می‌توان به Bringing Up Baby و Woman of the سال در سال 1938 اشاره کرد. 1942، دنده آدام (1949)، ملکه آفریقایی (1951)، پت و مایک (1952)، حدس بزنید چه کسی به شام ​​می‌آید و برای شام می‌آید (1967)، خروس کاگبرن (1975) و تورهای کمدی اواخر دوران حرفه‌ای او، در حوض طلایی (1981).

در مجموع، هپبورن با 44 فیلم بلند، 8 فیلم تلویزیونی و 33 نمایشنامه، افتخارات و جوایز متعدد و سابقه بازیگری افسانه‌ای و هنرمندی افسانه‌ای حرفه‌ای پربار دارد. که او را به یکی از بهترین کمدین های هالیوود تبدیل می‌کند.

۱۰. هارولد لوید

در دوران صامت هارولد لوید (20 آوریل 1893 – 8 مارس 1971) او یکی از پادشاهان کمدی بود و کمدی های بدلکاری متهورانه او با چارلی چاپلین و باستر کیتون همتراز بود.

بین سال‌های 1914 تا 1947، لوید نزدیک به 200 فیلم کمدی با سکانس‌های اکشن شگفت‌انگیز جسورانه ساخت که تا به امروز بی‌رقیب باقی مانده‌اند. یکی از نمادین ترین تصاویر لوید و به طور کلی مربوط به دوران سکوت، شخصیت عینکی اوست که از عقربه‌های متحرک یک ساعت بزرگ باورنکردنی بر فراز برجی در یکی از شلوغ‌ترین خیابان‌های شهر آویزان شد که سرانجام گذشت!

لوید بیشتر بدلکاری‌هایش را خودش انجام می‌داد و معمولاً جان و دست‌هایش را برای خنده به خطر می انداخت و گهگاه وزنش را کاهش می داد، مانند جراحت سال 1919 که به انگشت او در اثر یک وسیله انفجاری آسیب دید. که باز هم او از بهترین کمدین های هالیوود بوده است.

در حالی که آثار لوید در دوران صامت بیشتر به یاد می‌آمد و مورد تحسین قرار می‌گرفت، او به خوبی وارد دوران فصیح شد، چیزی که برای بسیاری از هم‌عصرانش مانند کیتون اتفاق نیفتاد، اما این واقعیت نیز وجود دارد که برند کمدی فیزیکی She بود که از آن خارج شد. مد برای مدتی لوید با تئاترهای رادیویی لوکس و برنامه های تلویزیونی مانند “اد سالیوان ، گفتگوی من چیست؟” «این زندگی تو لوید» در دهه 1950 مورد توجه قرار گرفت و همچنین سهم خود را از سینما در جشنواره فیلم کن 1962 با بررسی مجدد آثار اولیه او دریافت کرد.

همانطور که امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته و گواه آن است، برند حرفه‌ای لوید و ژانرهای کمدی مرتباً بررسی می‌شود و اگر نام او برای شما تازگی دارد، خوش شانس هستید زیرا بسیاری از آثار او حفظ شده اند و می توانید آنها را تماشا کنید.

۹. مدلین کان

مادلین کان فراتر از یک بازیگر الهام بخش و کمدین با استعداد، یک خواننده و صداپیشه با استعداد با همکاری های فراموش نشدنی با نویسندگان و کارگردانانی مانند پیتر بوگدانوویچ مانند «دکتر جان چه خبر بود؟» بود. (چه خبر؟) در سال 1972، ماه کاغذی در سال 1973، در نهایت عشق در سال 1975، و مل بروکس در زین های شعله ور در سال 1974، فرانکنشتاین جوان 1974، اضطراب شدید در سال 1977، و تاریخ جهان (قسمت اول) داشت. 1981).

از دیگر فیلم‌های خنده داری که کان در آن ها دزد بود و با بازی درخشانش بیشترین خنده‌ها را به همراه داشت می‌توان به «ریش زرد» در سال 1983، «سرنخ» در سال 1985 و «عروسی بتسی» اشاره کرد. در سال 1990، او همچنین در تئاترهای برادوی (جایی که نامزد چندین جایزه تونی شد) سروصدا کرد، و در تلویزیون در سال 1987 برای «ویژه بعد از مدرسه» شبکه ABC برنده جایزه امی شد.

مل بروکس عاشق کار با کان بود ، لمس کمدی او بسیار هوشمندانه و تا حدودی پیچیده و بسیار نزدیک به معمول بود و اغلب قطعاتی را به طور خاص برای او می نوشت زیرا او یک همکار با ارزش و بازیگر محبوب بود.

۸. کری گرانت

کری گرانت (در اصل آرچی لیچ؛ 18 ژانویه 1904 – 29 نوامبر 1986) ستاره‌ای بود که برای مدتی به عنوان شخصیت اصلی هالیوود در دوران کلاسیک شناخته می‌شد. گرانت به خاطر اجراهای ساده و به ظاهر بی دردسر، طنز لحظه ای، و همچنین لهجه فرا اروپایی-آمریکایی، رفتار بی ادعا، ظاهر خوبش که از او مردی کاریزماتیک، حرفه‌ای گسترده و بسیار پویا ساخته بود شهرت داشت.

در حالی که فیلم‌های اولیه گرانت در دهه 1930 عمدتاً در ژانرهای جنایی و ملودرام بودند، او در مجموعه ای از فیلم های کمدی رمانتیک و اسکیت ظاهر شد که بسیار محبوب شدند و تا به امروز جزو بهترین کمدی های تاریخ هستند. این عناوین عبارتند از: «حقیقت وحشتناک» (1937)، «بزرگ کردن بچه» (1938)، «جمعه دخترش» (1940)، و «داستان فیلادلفیا». (1940)، “آرسنیک و توری قدیمی” (1944) و “من یک عروس جنگی مرد بودم” (1944).

هیچ اشاره‌ای به حرفه پربار گرانت بدون ذکر رابطه فوق العاده او با آلفرد هیچکاک و آثار کلاسیک مانند “سوء ظن” در سال 1941 ، “بدنام” در سال 1946 ، “برای دستگیری یک دزد” در سال 1955 و “شمال توسط شمال غربی” در سال 1959 کامل نخواهد شد. کری گرانت بی‌شک یکی از بهترین کمدین های هالیوود است.

۷. باستر کیتون

باستر کیتون که یکی از بهترین کمدین های هالیوود بشمار می‌رود در (4 اکتبر 1895 – 1 فوریه 1966) که به دلیل چهره بی‌تفاوتش به “صورت سنگ بزرگ” معروف است، یک کمدین بدلکاری و وودو بود. او در اواخر دهه 1920 و اوایل دهه 1930 به عنوان یک بازیگر و فیلمساز قدرتمند با چارلی چاپلین همتراز بود. به قول راجر ایبرت، «دوره خارق‌العاده کیتون از سال 1920 تا 1929 است که بی‌وقفه روی یک سری فیلم کار کرد و او را به بزرگترین بازیگر-کارگردان تاریخ سینما تبدیل کرد».

بزرگ‌ترین فیلم‌های کیتون، که نه تنها امروز در قدرت باقی مانده‌اند و هنوز هم حس ترسناک و کمدی الهام‌بخشی دارند، شامل فیلم خیره‌کننده شرلوک جونیور در سال 1924، شاهکار کمدی او، که اغلب از آن به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تمام دوران یاد می‌شود، ژنرال است. 1926) و فیلمبردار (1928) بسیار مورد توجه قرار گرفتند.

تعداد کمی از هنرمندان باتجربه به اندازه کیتون از دوران هالیوود میراثی داشته‌اند. در حالی که زمان او در کانون توجه به دلیل مبارزه با اعتیاد به الکل و ناتوانی او در گذار از دوران خاموش (سرنوشتی که برای بسیاری از ستارگان هالیوود رقم خورد) محدود بود، خوشبختانه او به عنوان یک فیلمساز و کمدین بزرگ، جایزه اسکار را دریافت کرد. 1959 به خاطر دستاوردهای مادام العمر او که به نوعی احیای حرفه و تلاش او بود.

۶. پیتر سلرز

فیلمسازان بریتانیایی بولترز سلرز را به عنوان “بزرگترین نابغه و بهترین های کمدین هالیوود کشور پس از چارلی چاپلین” توصیف کرده‌اند، اما او ممکن است بیشتر به عنوان ناظر کلوزو در پلک های پلنگ صورتی اثر بلیک ادوارد (1963-1978) شناخته شود. گفته می شود که Sellers تجربه کمدی زیادی داشته است ، از سریال کمدی رادیویی بی بی سی The Goon Show از سال 1951 تا 1960 شروع کرد و سپس به سینما رفت.

در حالی که تصور می شود سلرز فقط یک کمدین است، او در بسیاری از ژانرهای فیلم نقش دارد، اما برجسته ترین آثار او شامل دو فیلم با استنلی کوبریک است. “لولیتا” (1962) و نقش های متعدد او در “دکتر استرنج لاو” در سال 1964 (1964). او همچنین به “در پست شما چه خبر؟” “چه جدید است ، Pussycat” (1965) ، “Casino Royale” (1967) ، “The Party” (1967) و “Being There” (1979).

سلرز، بازیگری همه کاره، به طور مرتب نقش های متعددی را در فیلم‌هایش بازی می کرد، تا جایی که اگر در طول یک سکانس بدلکاری، مچ پایش را رگ به رگ نمی کرد، نقش دکتر استرنج لاو را بازی می کرد. «چانسی گاردینر» یکی از فیلم هایی است که قطعاً یکی از بازی های عالی آن دوره یا هر دوره ای با روش بازیگری است.

بازی‌های غالباً طنزآمیز و تاریک سلرز به او کمک کرده است تا حس مدرنیته خود را حتی پس از دهه‌ها حفظ کند و کمدین‌های زیادی از جمله مونتی پایتان، راب برایدن، ساشا بارون کوهن، کریستوفر گاست، مایکل مک‌کان و هری را در خود جای دهد. شیرر تحت تاثیر قرار می گیرد.

۵. لوسیل بال

لوسیل بال (6 اوت 1911 – 26 آوریل 1989) در حالی که یک ستاره افسانه ای تلویزیونی است، گاه کمدی‌هایی مانند I Love Lucy (1951-1957) و مواردی از این دست را دارد. او یک نماد برجسته است که در بالای هیچ لیستی مانند این ذکر نشده است ، و حرفه طولانی مدت وی با بازیهای قابل توجه بسیاری بر روی صفحه نقره ای نشان داده شده است.

بال در اواخر دهه 1920 قبل از تبدیل شدن به یک ستاره و بهترین کمدین های هالیوود در برادوی به عنوان یک مدل شروع به کار کرد. در دهه‌های 1930 و 1940 با RKO قرارداد بست و در چندین فیلم بازی کرد، از جمله «به دنبال ناوگان» محصول 1936، «سرویس اتاق» به کارگردانی برادران مارکس در سال 1938 و برجسته‌ترین فیلم آن دوران. هالیوود طلایی به کارگردانی دوروتی آلزار در سال 1940 با عنوان رقص، دختر، رقص ظاهر شد.

بال در حین بازی در نقش الزار با دسی آرناز که نه تنها همسرش بلکه شریک خلاق او بود آشنا شد و 20 سال بعد با هم تاریخ تلویزیون را تغییر دادند اما در سال 1960 از هم جدا شدند.

بال در طول زندگی خود ، جوایز متعدد معتبری از جمله چهار جایزه امی و بسیاری از جوایز پس از مرگ ، از جمله تمبر پستی یادبود و عضویت در تالار مشاهیر ملی در سال 2001 و سایر جوایز را دریافت کرد.

۴. جان کلیز

اجراهای کمدی بسیار دوست داشتنی و جسورانه او با مونتی پیتان ، چه در سینما ، چه در تلویزیون، و چه در اجراهای زنده ای که گذشت و برای همیشه در خاطر خواهد ماند ، همان چیزی است که جان کلیز بیشتر به آن شهرت دارد.

بیشتر چیزهایی که او به یاد می آورد کمدی برج‌های فالتی بی بی سی در سال 1975 است، اما البته سیرک پرنده مونتی پایتون مدت ها قبل از آن، از سال 1969 تا 1974. این یک نمونه اولیه بود، و او همچنین چهار کار خنده دار دیگر را در این بین انجام داد، و فیلم هایی با آن گروه انجام داد. به شرح زیر: “مونتی پایتون و جام مقدس” (1975)، “زندگی برایان” (1979) و “معنای زندگی” (1983).

کلیس، یک فرد نسبتاً بلند قد و اغلب شلخته، همیشه واقعاً خنده‌دار بوده است و در حالی که یکی از اعضای اصلی مجموعه Foot بود، حرفه‌ای پربار فراتر از فیلم‌هایی مانند فیلم Clockwise, A Fish Named Wanda در سال 1986 بود. (ماهی به نام واندا) (1988); اریک وایکینگ (1989)؛ موجودات خشمگین (1997); .

۳. رابین ویلیامز

رابین ویلیامز احتمالاً شگفت‌انگیزترین و الهام‌بخش‌ترین استندآپ کمدین در اواسط دهه 1970 در سانفرانسیسکو بود، جایی که او یک رنسانس کمدی را رهبری کرد. پس از یک نقش خنده دار در برنامه تلویزیونی Happy Days، به ویلیامز برنامه اسپین آف خود به نام Mork & Mindy (1978-1982) داده شد که در آن یک دوست عجیب غریبه است. حضور او قلب آمریکا و در عین حال اولین نسخه تلویزیونی آن را تسخیر کرد. این نقش، در حالی که نسبتاً سبک بود، به ویلیامز اجازه داد تا مهارت های بداهه نوازی خود را نشان دهد، که به زودی در پرده بزرگ به آن دست یافت.

اولین نقش اصلی ویلیامز در فیلم «پوپای» در سال 1980 نسبتاً متواضع بود و فیلم به کارگردانی رابرت آلتمن با استقبال خوبی مواجه نشد. اما پس از آن ویلیامز توانست طنز خود را نشان دهد و فیلم موفقی در فیلم جهان به نقل از گارپ در سال 1982 بسازد.

ویلیامز در فیلم‌هایی مانند صبح بخیر، ویتنام (1987)، انجمن شاعران مرده (1989)، شاه ماهیگیر (1991) و علاءالدین (علاءالدین). فیلم «خانم شک و تردید» (1993)، «قفس پرنده» در سال 1992 در گیشه و در میان منتقدان موفقیت چشمگیری داشت. او یک فیلم اسکار ، دو جایزه امی ، هفت جایزه گلدن گلوب ، دو جایزه SAG و چهار گرمی برای فیلمهایش در سال 1997 به نام ویل هانتینگ خوب و 2006 در شب در موزه برنده شد.

ویلیامز مجری محبوب، بشردوست، مربی و انسانی دوست داشتنی بود. او در سن 63 سالگی خیلی زود دنیا را ترک کرد. آخرین میراث زندگی گرم و درخشان او کمک به گسترش گفتگوی جهانی درباره سلامت روان و نوع دوستی در همه جا بود. و او یکی از بهترین کمدین های هالیوود بود.

۲. برادران مارکس

برادران افسانه‌ای مارکس (که واقعاً برادر بودند) کارنامه درخشانی داشتند که آنها را به موفقیت بزرگی رساند، ابتدا در وودویل، سپس در برادوی، سپس در صفحه نقره ای و در نهایت با ظهور تلویزیون. از سیزده فیلم آنها که بین سال‌های 1921 تا 1949 ساخته شده‌اند، پنج فیلم موفق در باکس آفیس بودند که هر کدام از سوی موسسه فیلم آمریکا به عنوان یکی از 100 فیلم کمدی برتر تمام دوران انتخاب شدند. فیلمهای به یاد ماندنی و تأثیرگذار آنها عبارتند از Crackers Animal (که توسط سالوادور دالی به عنوان “اوج سینمای کمدی” توصیف شد) ، شاهکار اردک 1933 “سوپ اردک”. او از “یک شب در اپرا” در سال 1935 و “یک روز در مسابقات” در 1937 نام برد.

گروچو یکی از برادرانی بود که همیشه با سیگار ، سبیل سیاه و راه رفتن خنده دارش دیده می‌شد. در هر زمان ممکن بود. چیکو یک موسیقیدان با استعداد، همیشه عبارات را به کلمات خنده دار تبدیل می کرد و زپو مردی سالم، خوش تیپ و عاقل بود. این شخصیت‌های بسیار متمایز روی صحنه به کهن‌الگوهای کمدی تبدیل شدند و شوخ طبعی نیهیلیستی آن‌ها همه را تحت تأثیر قرار داد، از وودی آلن و مونتی پایتون گرفته تا مستر شو و ساشا بارون کوهن.

در اواخر دهه 1940 ، چیکو، هارپو و زپو اساساً از تجارت بازنشسته شدند. گرچه هارپو در اواخر عمرش و در خاطره انگیزترین قسمت I Love Lucy در سال 1955 چندین بار در تلویزیون ظاهر شد، گروچو به تنهایی و مهمتر از همه به عنوان مجری بازی های رادیویی به کار خود ادامه داد. و بین سالهای 1947 تا 1961 یک برنامه تلویزیونی برجسته مانند “زندگی خود را شرط بندی می کنید” معرفی کرد.

برادران مارکس تنها گروهی بودند که در فهرست “100 سال… 100 ستاره” AFI از 25 اسطوره برتر فیلم AF در تاریخ سینمای آمریکا، و به درستی، به عنوان قهرمانان مشهور، نمادین و تأثیرگذار هالیوود کلاسیک و فراتر از آن آنها کردم.

وودی آلن در مورد قهرمان خود گروچو می گوید: “چند سال پیش به این نتیجه رسیدم که گروچو مارکس بهترین کمدین های هالیوود کشوری است که تا به حال وجود داشته است. اکنون بیشتر از همیشه متقاعد شده ام که حق با من است. نمی توانم به یک کمدین فکر کنم. کمدین که حرکات فیزیکی کاملاً خنده دار را با یک کلمه منحصر به فرد ترکیب می کند. من معتقدم که در گروچو یک عظمت طبیعی ذاتی وجود دارد که مانند هر هنرمند واقعی از تحلیل دقیق او ناشی می شود. او به سادگی مانند پیکاسو یا استراوینسکی منحصر به فرد است و فکر می کنم او بی اعتنایی عمدی به نظم هزاران ساله به همان اندازه مضحک خواهد بود.»

۱. چارلی چاپلین

جدا کردن چارلی چاپلین از شخصیت بزرگ سینمایی‌اش، ولگرد، یکی از شناخته شده‌ترین چهره‌های جهان و نماد کمدی، تقریبا غیرممکن است. او زمانی می گفت که شوخ طبعی‌اش در گرو رهایی از حداکثر دردسر است، اما امروز او همچنان به عنوان اوج کمدی مدرن مورد احترام است. مطمئناً این تا حد زیادی به خاطر قهرمانی، معصومیت، مقاومت و احترام اوست. ولگردی ناشی از بی تفاوتی و فقر شدید است و چاپلین مدام او را در موقعیت های خطرناک قرار می دهد تا در طنز و تفسیر وضعیت انسان اغراق کند.

چاپلین که در سال 1889 در لندن متولد شد، در سختی و فقر بزرگ شد، که بعدها شخصیت ولگرد از آن سرچشمه گرفت. چاپلین از کودکی به عنوان مجری و کمدین کار در سالن های موسیقی را آغاز کرد. در سن 18 سالگی، او به دنبال این بود که خود را به عنوان یک کمدین با استعداد تثبیت کند، حتی به تور ایالات متحده رفت، جایی که مانند هم دوره‌هایش برادران مارکس، در وودویل به شهرت رسید. این امر او را در سال 1913 به شرکت فیلم نیویورک و استودیوهای کیستون هدایت کرد و به هالیوود رفت، جایی که اولین نمایشنامه اش با نام زندگی در سال 1914 ساخته شد. و چارلی چاپلین نیز یکی از بهترین کمدین های هالیوود بوده و است.

در سال 1919، چاپلین مؤسسه هنری متحد را تأسیس کرد و به سرعت شروع به ساخت فیلم های بلند خود کرد. فیلم هایی مانند “بچه” (1921) ، سپس “زنی از پاریس” در 1923 ، “عجله طلا” در 1925 ، “سیرک” در 1928 ، “چراغ های شهر” در 1931 و “دوران مدرن” در 1936 در میان آنها

چاپلین بدون ترس از سیاسی بودن یا حتی اندکی محافظه کار، آدولف هیتلر را در طنز سیاسی سال 1940 خود، دیکتاتور بزرگ، با زبانی طنز به تصویر کشید. این آخرین فیلم او نبود، آخرین فیلم واقعا عالی او شد.

چاپلین منبع درخشانی در نویسندگی، کارگردانی، تهیه‌کنندگی، تدوین، بازیگری و آهنگسازی تقریباً در تمام فیلم‌هایش بود. او به عنوان یک فرد کمال گرا شناخته می شد و اغلب سالهای زیادی را صرف یک پروژه واحد می‌کرد که هنر و سینما را متحول کرد.

مبارزات سرگردان در برابر بدبختی‌ها، بدبینی و توطئه های مدرن جامعه که با طنز همراه بود آثار شگفت انگیز او را شکل داده است. مضامین اجتماعی و سیاسی در بسیاری از آثار او همراه با بسیاری از عناصر عمیقا شخصی و اغلب بیوگرافیک فراوان است. چاپلین به طور مرتب کمدی‌های استادانه خود را با ظرافت و بینش شکوفا می کرد و آنها را به هنر ناب و چیزی شبیه هنر متعالی ارتقا می‌داد.

تقریباً غیرممکن است کسی را در یک کمدی پیدا کنید که از چاپلین الهام گرفته باشد. ژاک تاتی گفت: «بدون چاپلین هرگز فیلمی نمی ساختم» و تقریباً هر نویسنده ای که فکرش را بکنید جرقه ای در او دارد و به قول بیلی وایلدر، چاپلین «خدا» بود.

علاوه بر 20 بازیگر برتری که نام بردیم، وودی آلن، روآن اتکینسون، جان بلوچی، روبرتو بنینی، مل بروکس، جان اف کندی، ساشا بارون کوهن، دیوید کراس، رادنی دانگرفیلد، دنی دی ویتو، جرارد دوپاردیو، فیلیس دیلر، مارگارت دومونت، آنا فارس، فرناندل، دبلیو سی فیلدز، جیمز فرانکو، زک گالیفیاناکیس، ریکی جارویس، جونا هیل، باب هوپ، دایان کیتون، ژان لوفور، جری لوئیس، جین لینچ، آن میرا، اسپایک میلیگان، ریک مورانیس، مایک مایرز، بتی میدلر، مایکل پیگل پارکر پوزی، ریچارد پرایور، گیلدا رادنر، جان سی رایلی، ست روگن، سارا سیلورمن، کریستن ویگ، جین وایلدر و شاید ده‌ها کمدین سرشناس دیگر در سینما حضور دارند.

منبع: دیجیکالا مگ – yun.ir